De alternatieve elektronische pop van Post Ella sleurt je mee door verhalen over krampachtig controle willen houden, derealisatie en de angst om alles kwijt te raken. Voortgestuwd door snoeiharde beats en koortsachtige synths belandt de luisteraar in de aftakelende belevingswereld van de band. 

 

Geïnspireerd door Massive Attack, Björk en FKA twigs maar ook de filmkunst van makers als Charlie Kaufman en Andrzej Żuławski neemt de band voorzichtig hun publiek aan de hand mee door de etherische synth- en zangmelodieën die elk nummer een narratief geven. 

 

In de kalmte van de stage presence van de band verschuilt zich een losgeslagen projectiel van een liveshow die steeds opnieuw explodeert. Post Ella laat het publiek verdwalen, verrotten en krijsen, maar altijd met de voeten stampend op de vloer.